This is Africa!

Canon PowerShot SX270 to aparat, który z wypasem ma tyle wspólnego co polskie kino z Hollywood’em. I całe szczęście. Ma za to dwie cholernie ważne zalety: mieści się w kieszeni spodni i jest niedrogi – więc jak go ukradną lub skonfiskują na granicy nie będzie mi go specjalnie żal. To właśnie dzięki niemu oglądacie zdjęcia w tym poście. Wiem, że jakość nie powala… Ale foty mogły być albo takie albo żadne. Zabranie lustrzanki do zachodniej części Afryki nie jest najlepszym pomysłem. No chyba, że ktoś jedzie na safari do któregoś z parków narodowych. Ja widziałem Afrykę z trochę innej strony. Ani z lepszej, ani z gorszej – ale na pewno równie ciekawej.
Afryka to dość specyficzny kontynent. Ma nieprzebrane źródła bogactw naturalnych: ropy naftowej, gazu ziemnego, złota, uranu, rud żelaza, koltanu, itd. Ludność natomiast żyje w skrajnej nędzy. Słyszałem ciekawą opinię, że bieda Afryki wynika z jej bogactwa. Na pierwszy „rzut ucha” brzmi dość niedorzecznie, ale po głębszym zastanowieniu jest w tym sporo racji…
Bogate zasoby naturalne w połączeniu z niestabilną sytuacją polityczną i złą sytuacją ekonomiczną kraju zwiększają prawdopodobieństwo wybuchu konfliktów zbrojnych. Partyzanci (rebelianci, terroryści, złodzieje, czy jakkolwiek inaczej ich nazwać) przejmują kontrolę nad złożami i wydobyciem, a międzynarodowe koncerny robią z nimi interesy bo są tańsi niż oficjalna strona rządowa. A dodatkowo mogą zapewnić jako taką stabilizację w regionie. Za otrzymane od owych koncernów pieniądze partyzanci kupują broń (ku uciesze firm zbrojeniowych z Europy, Rosji, Chin i USA). Jak wiadomo na wojnie zarabia się najwięcej… Kto zarabia?
Na pewno nie Afryka.
Jeśli sytuacja rozwinie się bardziej optymistycznie i to rząd jest odpowiedzialny za surowce własnego kraju, to wszystko wygląda niewiele lepiej. Większość zysku (o ile nie cały) idzie do kieszeni prezydenta, jego ministrów i ich rodzin. Bez względu na to kto i co wydobywa – życie zwykłych obywateli nie polepsza się w najmniejszym stopniu.
Oddzielnym tematem na przykład jest to czy organizacje pomocowe i humanitarne robią więcej dobrego czy złego dla Czarnego Kontynentu? Faktem jest, że przez ostatnie 50 lat do Afryki trafiło różnymi drogami ponad 3 biliony dolarów pomocy (3.000.000.000.000 $). Faktem jest, że po tych pieniądzach nie pozostał tam żaden ślad. Po prostu rozpłynęły się. A standard życia pozostał ten sam.
Jedno jest pewne: Afryka jest biedna. Trudniej odpowiedzieć na pytanie „dlaczego?”. Nie chce zanudzać Was informacjami, które każdy z Was może w kilka sekund znaleźć w necie. Nie jestem socjologiem ani historykiem. Ale generalnie są dwie szkoły:

pierwsza winą za wszelkie zło obarcza białego człowieka i to, że przez wieki wykorzystywał surowce i niewolniczą pracą Afrykanów nie dając im nic w zamian
druga całą winą obarcza Murzynów: a konkretnie ich lenistwo, skłonność do korupcji i agresji.

Oczywiście sytuacja jest dużo bardziej złożona i wpływ na nią ma wiele innych czynników. Osobiście myślę, że prawda leży gdzieś pośrodku – za obecną sytuację należy winić zarówno niezwykle krwawą historię (za którą odpowiadają przede wszystkim Europejczycy i Amerykanie) jak również lenistwo Afrykanów. I NIE – nie jestem rasistą (chociaż po ostatniej kontroli granicznej w Kongu brałem to pod uwagę). Spotkałem na swojej drodze zarówno pracowitych jak i leniwych Murzynów (czy można jeszcze używać tego słowa w Europie czy już zabroniła tego polityczna poprawność?). Ale nie mnie ich oceniać. Ja mogę tylko pokazać Wam to co widziałem. A właściwie to „aż” pokazać – bo jak mówi przysłowie „jeden obraz wart jest więcej niż tysiąc słów”.
Wnioski wyciągnijcie sami.